Urodził się 8 stycznia 1884 roku w Stryju jako jedyny syn i siódme dziecko Edwarda i Julii Ogonowskich. Gimnazjum imienia J. Długosza ukończył we Lwowie.
W roku 1902 debiutował sonetami zamieszczonymi w Tygodniku Literackim dodatku Słowa Polskiego pod red. Jana Kasprowicza. Po ukończeniu Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Jana Kazimierza podjął studia na wydziale Filologii Polskiej i Romańskiej w Paryżu w latach 1908-1910.
Po śmierci ojca w 1894, młody Kornel sam zarabiał na swoje utrzymanie, początkowo udzielając korepetycji, potem pracując jako dziennikarz. W roku 1905 został stałym recenzentem teatralnym Słowa Polskiego. Pierwszą książkę Połów gwiazd wydał w roku 1908. Odbył kilka podróży po Europie do Włoch, Francji w towarzystwie Kasprowicza, Staffa i Orkana. W roku 1914 po wybuchu wojny, która zastała go na Litwie został wraz z żoną Emilią wywieziony w głąb Rosji. Do Lwowa powrócił w 1915 roku i tu wraz z Jakubem Gliksonem zajął się organizowaniem teatru, obejmując jednocześnie kierownictwo literackie Teatru Miejskiego.
Ponownie został wywieziony do Kijowa jako zakładnik. Tu był kierownikiem Teatru Polskiego Stanisławy Wysockiej i prezesem Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich. Z końcem 1918 roku zamieszkał w Warszawie, gdzie w latach 1920-1924 był redaktorem literackim i krytykiem teatralnym Rzeczypospolitej, współpracując jednocześnie jako sprawozdawca teatralny z innymi czasopismami. W roku 1926 otrzymał państwową nagrodę literacką za Pieśń o Ojczyźnie, a w roku 1931 Zakopane przyznało mu tytuł Obywatela Honorowego. Od 1937 roku był członkiem Polskiej Akademii Literatury. Okres okupacji hitlerowskiej spędził w Warszawie. Po upadku Powstania Warszawskiego, przebyciu obozu w Pruszkowie i przymusowym pobycie w Opocznie zamieszkał na stałe w Zakopanem.
Aktywnie uczestniczył w życiu kulturalnym miasta, szczególnie miłością darząc dzieci, z którymi często spotykał się w salach szkolnych lub sanatoryjnych podczas licznych odczytów. Kornel Makuszyński jest autorem ponad pięćdziesięciu książek dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Jego twórczość to nie tylko humor, żart, nie tylko sensacja, awantura i lekkomyślność, przygoda młodości, ale wiara w potęgę uśmiechu, w ludzkie serce.
Zmarł 31 lipca 1953 roku w Zakopanem. Został pochowany na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzysku. W Zakopanem znajduje się też jego muzeum. Tamże odbywa się turniej brydżowy Jego imienia. Od 1994przyznawana jest Literacka Nagroda im. K. Makuszyńskiego
UTWORY KORNELA MAKUSZYŃSKIEGO
1900 "Połów gwiazd"
1919 "Szewc Kopytko i kaczor Kwak"
1945 "Perły i wieprze"
1917 "Po mlecznej drodze"
1918 "Słońce w herbie"
1925 "Bezgrzeszne lata"
1955 "O dwóch takich, co ukradli księżyc"
1938 "Panna z mokrą głową"
1933 "Mały chłopiec"
1935 "Wyprawa pod psem"
1936 "Wielka brama"
1936 "Awantura o Basię"
1937 "O wawelskim smoku"
1937 "Szatan z siódmej klasy"
1937 "Przyjaciel wesołego diabła"
1938 "Wanda leży w naszej ziemi"
1940 "Szaleństwa panny Ewy"
1946 "List z tamtego świata"
1946 "Rzeczy wesołe"
1956 "Kartki z kalendarza"
1951 "Perły i wieprze"
1957 "Awantury arabskie"
1960 "Romantyczne i dziwne powieści"
1983 "Dziewięć kochanek kawalera Dorna"
1985 "Za króla Piasta Polska wyrasta"
1989 "Uśmiech Lwowa"
"Bardzo dziwne bajki"
"Legenda o św. Jerzym"
"Orlice"
"Moje listy"
"Radosne i smutne"
"Radosne i smutne"
"Pieśń o Ojczyźnie"
"Dusze z papieru"
"Człowiek znaleziony nocą"
"Król Azis"
"Narodziny serca"
"O duchach, diabłach i kobietach"
"Śmieszni ludzie"
"Wycinanki"
"Ze środy na piątek"
"Żywot Pani"
Z MARIANEM WALENTYNOWICZEM
1933 "120 Przygód Koziołka Matołka"
1933 "Druga Księga przygód Koziołka Matołka"
1934 "Trzecia Księga przygód Koziołka Matołka"
1934 "Czwarta Księga przygód Koziołka Matołka"
1935 "Awantury i wybryki małej małpki Fiki-Miki"
1936 "Fiki-Miki dalsze dzieje, ten kto czyta, ten się śmieje"
1938 "Na nic żale, na nic krzyki, koniec przygód Fiki-Miki"
Pokaż informacje o artykule